Gajo Petrović jedna je od najznačajnih ličnosti novije hrvatske filozofije. Usprkos tome, malo je pažnje usmjereno isključivo na njegove originalne teorijske modele. Dok najveći dio pristupa tematizira anegdote iz njegova života ili institucionalni utjecaj, te ga portretira kao pozitivan ili negativan simptom društveno-povijesnog konteksta, esej Matka Sorića nastoji kritički valorizirati Petrovića kao autora specifične filozofske pozicije. Pri tome se modernizam, kulturalizam, ontološki emergentizam i epistemološki antirealizam otkrivaju kao presudne odlike Petrovićeve filozofije prakse.

U eseju se mogu pronaći i argumentirani prigovori koji se odnose na zanemarivanje biološke dimenzije ljudskosti i potrebe za stabilnošću, nerazrađen odnos slobode i nužnosti u kontekstu socijalne teorije, preširoku definicija otuđenja, te neuskladivost prosvjetiteljske svijesti sa stvaralaštvom istinski novog.

Težak fizički rad, briga o kući i deci, sitne svađe sa susedima, filmovi, fudbal, pivo i, iznad svega, kocka ispunjavali su njihov duhovni horizont. Držati ih pod kontrolom nije bilo teško.
Džordž Orvel

Incident na fudbalskoj utakmici Srbija - Albanija, uzdrmao je srbijansku javnost šireći se katodnim cevima kroz društveno tkivo sekući ga po osnovnim strukturnim tačkama – principima koji drže krhku državnu konstrukciju na okupu.

Taj incident, ili kako ga je kodirao sportski komentator Aca Stojanović, “užasna provokacija”, rascepio je naš društveni “hrast” - metafora Srbije koju je upotrebio premijer Vučić u svojoj autorsko-trbuhozboračkoj emisiji “Teška reč” – te sada imamo prilike razvijati fotografije socijalnog rascepa u svoj svojoj strukturalističkoj “odrvenjenosti”.